بررسی جایگاه آموزش رسمی، غیر رسمی و یادگیری مادام¬العمر در عصر ناپایداری اطلاعات

 با توجه به تغییر سریع فناوری در ابعاد مختلف زندگی، انسان امروزی با حجم انبوهی از اطلاعات مورد نیاز برای ادامه¬ حیات و تنازع بقا مواجه شده است. افزایش اطلاعات و همراستایی آن با تغییرات گسترده و سریع، موجب ناپایدار شدن اطلاعات شده است. در این شرایط دیگر اتکا به انباشته¬های دانش و اطلاعات دوره¬ مشخصی از زندگی با عنوان دوره¬ آموزش رسمی برای گذران مابقی عمر کافی نیست و در صورت نبود یادگیری پیوسته و تطبیق فعال آموخته¬ها با شرایط پویای زندگی، موجب غیر روزآمد شدن سریع داده¬های موجود خواهد شد. در چنین محیطی تأکید از نظام رسمی آموزش با چرخه حیات محدود به انواع دیگر یادگیری با عنوان یادگیری شخصی و مادام¬العمر، در کل چرخه¬ زندگی فرد از گهواره تا گور، تغییر یافته است. در راستای ضرورت شناخت ویژگیها و جایگاه هر یک از نظامهای آموزشی و یادگیری، در این تحقیق با استفاده از ابزار پرسشنامه، بر اساس مقیاس پنج سنجه¬ای لیکرت، و جمع¬آوری اطلاعات در جامعه¬ آماری دانشجویان کارشناسی ارشد و دکتری دانشگاه تربیت مدرس، به ویژه در بین دانشجویان رشته¬های فنی مهندسی، نظامهای آموزشی رسمی، غیر رسمی و یادگیری شخصی و مادام¬العمر با همدیگر مقایسه و ارزیابی شده¬اند. یافته¬های تحقیق ضرورت توجه بر یادگیری مادام العمر را مشخص کرد و همچنین، نشان داد که در این یادگیری مادام¬العمر، یادگیری افراد بالاتر و لذت بخش تر و احتمال فراموشی آموخته¬ها کمتر است.